6-latek w szkole – radość czy problem?  

 

Trudna decyzja związana z posłaniem 6-latka do szkoły spędza sen z powiek wielu rodzicom.

Myśl o skróconym dzieciństwie często pozostaje w sprzeczności z chęcią sprostania wymogom

współczesnego świata, gdzie szybkie osiąganie kolejnych szczebli wykształcenia i pozycji

zawodowych staje się miarą sukcesu.

Podejmując decyzję o posłaniu dziecka do szkoły należy jednak pamiętać, że każde dziecko rozwija

się inaczej, ma swoją dynamikę, tempo i rytm rozwoju. Dzieci różnią się między sobą zdolnościami

do nauki, sprawnością rozumowania, pamięcią, zdolnością do koncentracji uwagi, zainteresowaniem

nauką.

O poziomie rozwoju dziecka decyduje szereg czynników, przede wszystkim wrodzone zdolności,

talenty rodzicielskie, warunki w jakich dziecko się wychowuje, zdobyte dotychczasowe doświadczenia

i wiele innych, pozornie mniej ważnych spraw.

Warto również zwrócić uwagę, w której połowie roku urodziło się dziecko.

 

Jeżeli więc, Twój 6-latek:      

 

• interesuje się otaczającym światem, posiada wiedzę o sobie ( potrafi powiedzieć    jak się nazywa,

ile ma lat,  gdzie mieszka, zna pory roku, dni tygodnia)

• posiada odpowiedni do wieku zasób słów, prawidłowo wymawia wszystkie głoski,  

swobodnie wypowiada się zdaniami, np. na temat swoich przeżyć, zaobserwowanego  zjawiska

lub oglądanego obrazka

• słucha uważnie poleceń i rozumie ich treść

• skupia uwagę na zadaniu,

• przestrzega reguł obowiązujących w społeczności dziecięcej i współdziała w zabawach

i sytuacjach zadaniowych

• zapamiętuje treść bajki, wiersza, potrafi odtworzyć je z pamięci

• ma umiejętność klasyfikowania i szeregowania przedmiotów, obrazków

• potrafi wyobrazić sobie co było wcześniej i co będzie później(zna pojęcia czasowe wczoraj)

• posiada orientację w schemacie ciała i w przestrzeni ( potrafi wskazać prawą, lewą rękę, rozumie

treść poleceń„ zaznacz w lewym górnym rogu..”, określa położenie przedmiotów nad, pod, na)

• jest samodzielny w czynnościach samoobsługowych (ubieranie, rozbieranie, mycie,

potrzeby fizjologiczne, właściwie zachowanie  przy stole podczas posiłków), oraz

w sytuacji zadaniowej (wykazuje inicjatywę, podejmuje próby poradzenia sobie z trudnością,

jest zainteresowane osiągnięciem celu, stara się dokończyć pracę)

• dba o bezpieczeństwo własne i innych (bezpiecznie porusza się po drodze, rozumie jak zachować się

w sytuacji  zagrożenia, wie gdzie  można otrzymać pomoc i umie o nią poprosić

• jest sprawny  pod względem ruchowym i manualnym ( łapie piłkę, buduje z drobnych, klocków,

lepi z plasteliny, poprawnie trzyma ołówek posługuje się nożyczkami)

• jest zainteresowany  czytaniem, pisaniem i matematyką (interesuje się książkami,  z uwagą słucha

opowiadań, baśni, rozumie sens umownych znaków, zna i stosuje liczebniki porządkowe,

dodaje i odejmuje konkretne przedmioty, liczmany) to te właściwości i cechy będą mu pomagały,

gdy pójdzie do szkoły. Świadczą  one o wystarczającym przygotowaniu dziecka do podjęcia nauki

szkolnej i możemy, jako rodzice, świadomie i odpowiedzialnie posłać go do klasy I.

 

                     

Jeżeli jednak, dziecko nie spełnia powyższych wymagań, a ponadto    

w jego zachowaniu widoczne są  trudności w zakresie funkcjonowania

społeczno-emocjonalnego:

 

• w zabawie reaguje złością , gniewem,  obraża się, odchodzi

• często wybucha złością, płaczem, reaguje   impulsywnie

• zachowuje się agresywnie w stosunku do innych dzieci, nie przestrzega reguł i zasad

• okazuje lęk, niepokój, wycofuje się

• stara się przebywać blisko nauczyciela w stopniu utrudniającym zabawę i naukę w grupie

• unika sytuacji wymagających samodzielności

• jego koncentracja jest chwiejna, bardzo podatna na rozproszenie to oznacza, iż  nie osiągnęło

jeszcze gotowości szkolnej i właściwą decyzją  wydaje się pozostawienie go w przedszkolu. 

 

                  

O sukcesie dziecka bowiem bardziej decyduje jego dojrzałość emocjonalna i społeczna

niż posiadane umiejętności i wiadomości.

Należy jednak pamiętać, iż

„gotowość szkolna nie jest stanem, na który się czeka , ale należy ją  wykształcać”.

Dlatego warto podjąć działania wspomagające rozwój dziecka a ostateczną decyzję w razie

wątpliwości skonsultować  z pracownikami Poradni Psychologiczno Pedagogicznej w Tychach.

 

* Źródło : Poradnia Psychologiczno Pedagogiczna  w Tychach